دکتر مسعود توحید فر در گفتگو با خبرنگار مهر افزود : مهندسی ژنتیک یکی از فناوری های نوین است که باعث ایجاد تغییرات ژنتیکی به طور غیر طبیعی در موجود زنده می شود. سیستم ژنتیکی این موجودات که با عنوان GMO (تراریخته) شناخته می شوند، برای پیشبرد اهداف بشر تغییر کرده و در کشاورزی برای جلوگیری از آفات و بیماری های گیاهان کاربردهای بسیاری دارد.
وی اظهار داشت : از سال 1996تا کنون سطح زیر کشت این دسته از محصولات 50 برابر شده است. این افزایش رشد نشان دهنده بهره برداری روز افزون کشاوزان از این محصول است.
عضو هیئت علمی پژوهشکده بیوتکنولوژی گفت : به دنبال رشد و توسعه این محصولات در تمام دنیا، طبیعی است که باید استراتژیهایی نیز برای جلوگیری از آثار سوء این محصولات اتخاذ شود. این استراتژی ها و قوانین به عنوان ایمنی زیستی مطرح می شوند.
وی با بیان اینکه قوانین ایمنی زیستی در هیچ جای دنیا بازدارنده نیست، افزود: نمی توان از محصولات تراریخته به عنوان به دلیل وجود برخی آثار سوء احتمالی استفاده نکرد اما باید قوانین را برای استفاده از آنها تدوین کرد که علاوه بر عدم بازدارندگی از خطرات احتمالی نیز جلوگیری کند.
توحید فر با اشاره به پیش نویس ایمنی زیستی در ایران گفت: در تمام دنیا محققین این رشته از سایر فعالان در عرصه ایمنی زیستی و بیوتکنولوژی تفکیک شده اند اما پیش نویس قانون ایمنی زیستی در کشور ما محققین را نیز مشمول قانون قرار داده است.
وی با تأکید بر اینکه بار مثبت این قانون باید افزایش یابد و نباید برای محققین و متخصصین این موضوع مانعی را به وجود آورد، افزود: در پیش نویس قانون ایمنی زیستی عنوان شده است در صورتی که مشخص شود، محصول تراریخته ای پس از گذشت سال ها از تولید قانونی آن توسط محققی، جامعه و محیط زیست را متضرر می کند، محقق این محصول مورد جریمه و مجازات قرار می گیرد.
عضو انجمن ایمنی زیستی گفت: تدوین قانون ایمنی زیستی ضروری و باعث خوشحالی است اما باید نکات مثبت آن افزایش یاید و موانع تحقیق و پژوهش برداشته شوند.
نظر شما